آپارتمان نشینی
درباره آپارتمان نشینی
با توجه به شرائط کنونی و تغییر نحوه و فرهنگ زندگی از خانه های ویلایی به سکونت در برج ها و یا ساختمان های چندطبقه، بر آن شدیم که به فرهنگ آپارتمان نشینی پرداخته و در حد امکان از قوانین آن صحبت کنیم.
با وجود سبک متفاوت زندگی آپارتمان نشینی با سبک زندگی سنتی، امروزه به علت محدودیت ها، هزینه های بالای مسکن، مهاجرت و کمبود فضای زندگی، سکونت در آپارتمان ها اجتناب ناپذیر شده است. از این رو، با قبول مزایای این نوع زندگی و تدابیر اتخاذشده از سوی سیاست گذاران بخش مسکن، باید به شکل مطلوب از آن بهره گرفت و تا جایی که امکان دارد، آسیب های آن را کاهش داد.
مزایای آپارتمان نشینی
از مزایای آپارتمان نشینی می توان به موارد زیر اشاره ای داشت:
انضباط اجتماعی و نظم پذیری ساکنین آپارتمان ها
رعایت کردن حقوق همسایگان از موارد مهم در ایجاد انضباط اجتماعی و حفظ نظم آپارتمان نشینی می باشد. رفت و آمد به موقع ساکنان در طول ساعات شبانه روز، برگزاری جشن ها و مهمانی ها و تردد مناسب میهمانان، شب نشینی ها، ساکنان مجتمع های مسکونی را افرادی منظم و با انضباط بار می آورد. مواردی مثل، استفاده نکردن شخصی از قسمت های اشتراکی و رعایت حقوق طبقه های پایین و بالا، ساکنان را به رعایت کردن قانون وادار می کند و آنها را در برابر اجتماع، افرادی قانونمند و منضبط می سازد.
رشد اخلاقی و شکوفایی اخلاق اجتماعی
زندگی آپارتمان نشینی، زمینه مناسبی را برای شکوفایی و رشد اخلاقی افراد ایجاد می کند. مهم ترین نمونه های آن، تمرین ادب و احترام، گذشت و عفو، رعایت حریم نگاه و کلام و مراقبت های اخلاقی است که زمینه رشد معنوی افراد را فراهم می سازد.
شاید این نوع زندگی، میدانی باشد برای مبارزه با نفس اماره؛ نفسی که گرایش های منفی را در انسان زیاد می کند. نمونه هایی از این تمرین اخلاقی، کنترل نگاه، دست و زبان، خوش برخوردی، حسن ظن، عفو و گذشت، دروغ نگفتن و تهمت نزدن است.
آپارتمان نشینی، انسان را بیشتر در برابر امتحان و سختی ها قرار می دهد و به همین دلیل، این نوع زندگی می تواند زمینه ساز صعود مکارم اخلاقی انسان باشد.
امنیت مالی، جانی و ناموس
در یک مجتمع مسکونی، افرادی که از نظر اخلاقی و رفتاری، خودساخته باشند و شئونات اخلاقی را رعایت کنند، می توانند محیط امن و شایسته ای را برای زندگی یکدیگر ایجاد کنند. در این صورت، مرد خانواده، با اطمینان خاطر، به دنبال کسب و کار خود بوده و با فراغ خاطر از منزل خود خارج شده و نگران تنهایی زن و فرزند خود نیست.
در صورت مسافرت یا ترک منزل برای مدت طولانی نیز دغدغه ناشی از مشکلات ایمنی و امنیتی واحد آپارتمانی خود را از قبیل دزدان یا دیگر ناامنی ها را به حداقل می رساند و این امنیت، در سایه زندگی آپارتمان نشینی به دست می آید.
تقویت روحیه همبستگی و همدلی
اعضای ساکن در یک مجتمع آپارتمانی می توانند با رفتار صحیح و منش اخلاقی و با احترام گذاردن به حقوق یکدیگر، مصداق واقعی همدلی و اتحاد باشند. ساکنین یک ساختمان با همیاری و همکاری در جهت رفع نیازهای مجتمع مسکونی خود، می توانند فضای صمیمی و دوستانه ای را بر مجتمع خود حاکم سازند و در کنار آن بر روحیات هم اثرگذاربوده و حتی در مواقع نیاز به کمک هم بشتابند.
در سایه دوستی و تعامل است که ارتباطات قوی تر شده و در اینصورت دغدغه های مشکلات، روح سرپرست و اعضای خانواده را آزار نمی دهد و برطرف کردن نیازهای مجتمع به صورت دسته جمعی و مانند آن، جلوه هایی از همدلی و اتحاد اعضای ساکن در مجتمع مسکونی است.
قبل از این که به بحث فرهنگ آپارتمان نشینی وارد شویم لازم است که با بعضی از تعاریف و اصول آپارتمان نشینی آشنا شویم. پس در این بخش بر آن شدیم که تعاریف مرتبط با آپارتمان و آپارتمان نشینی را بیان کرده و اشاره ای هرچند کوتاه به آن ها داشته باشیم.
آپارتمان(Appartement): این کلمه فرانسوی بوده و طبق تعاریف و مفاهیمی که در قانون آپارتمان نشینی از آن شده است عبارت است از یک واحد مستقل در ساختمان چند طبقه که می تواند کارکرد مسکونی یا تجاری داشته باشد. آپارتمان ساختمانی است دارای چندین منزل در چندین طبقه که خانواده ها در این ساختمان و در همسایگی هم زندگی می کنند و از خدمات عمومی، به طور مشترک بهره می گیرند.
آپارتمان در فرهنگ نامه معین عبارت است از یک عمارت، بنا و یا ساختمان مجزا و مستقل و در فرهنگ فارسی عمید ساختمانی است که معمولاً دارای چندین طبقه بوده و به واحدهای مجزایی تقسیم می شود.
درلغت نامه دهخدا آپارتمان خانه ای به چندین آشکوب (طبقه) تعریف شده است.
مالکیت در آپارتمان نشینی
در آپارتمان های مختلف، مالکیت شامل دو قسمت است:
- مالکیت اختصاصی
- مالکیت مشترک
قسمت های اختصاصی در اپارتمان نشینی
قسمت هایی که دارای سند مالکیت رسمی مجزا بوده و یا در سند به وجود آن ها و حد و اندازه آن ها اشاره گردیده است. و بخشی از ملک است که تنها صاحب آپارتمان حق استفاده از آن را دارد. به عنوان نمونه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
اتاق ها، سرویس ها، آشپزخانه، انباری، پارکینگ و ….
قسمت های مشترک در آپارتمان نشینی
قسمت هایی که برای استفاده عمومی احداث شده است و در سند اختصاصی قید نشده است و تمامی مالکان حق استفاده از آن را داشته و بهره برداری از آن به یک یا چند آپارتمان منحصر نمی شود. از جمله ی این قسمت ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- زمین زیر بنا
- تأسیسات قسمت های مشترک مانند چاه، پمپ و منبع آب، مرکز حرارت و تهویه
- انبار عمومی ساختمان
- اتاق سرایدار
- آسانسور
- تأسیسات مربوط به راه پله
- وسایل تأمین کننده روشنایی
- وسایل ایمنی
- نمای خارجی ساختمان و محوطه ساختمان
- باغ ها و پارک ها که جنبه استفاده عمومی دارند
- پله های ورود به پشت بام و پله های ایمنی
- گذرگاه های شوت زباله
هزینه آپارتمان در آپارتمان نشینی
هر ساختمان دارای هزینه های مشترک و مستمری است که برای بخش های مشترک ساختمان ضروری و اچتناب ناپذیر است، (مانند آب، برق، گازوییل، گاز و …) که تمامی مالکان و استفاده کنندگان از آپارتمان ملزم به پرداخت آن هستند. هزینه های قابل پرداخت شامل موارد عمومی از قبیل هزینه تأسیسات، سرایدار، انتظامات، دستمزد هیئت مدیره، حفاظت فیزیکی مجموعه، تاسیسات، نگهداری فضای سبز و… می باشد. این هزینه ها عموما از محل دریافت شارژ هر واحد تامین می گردد.
هزینه شارژ طبق محاسبات و پیشنهاد هیأت مدیره، و تصویب ساکنین که مجمع عمومی آن آپارتمان محسوب می شوند برای همه اهالی لازم الاجرا می باشد. در ماده ۴ قانون تملک آپارتمان ها مصوب اسفند ۱۳۴۳ در سطر آخر می گوید: پرداخت هزینه های مشترک اعم از اینکه مورد استفاده قرار گیرد و یا نگیرد الزامی است.
این قانون شامل مالک و مستأجر می شود، حال اگر به موجب قرارداد نامه پرداخت هزینه های مشترک به عهده مالک باشد و مالک از پرداخت آن استنکاف نماید، مستأجر می تواند از محل مال الاجاره هزینه های مزبور را پرداخت کند و در صورتی که پرداخت هزینه های جاری به عهده مستأجر باشد و اگر مستأجر از پرداخت هزینه ها امتناع کند، هیأت مدیره می تواند علاوه بر مراجعه به مستأجر به مالک نیز مراجعه و اعلام بدهی نماید.
مدیر ساختمان
جوامع انسانی فارغ از اندازه شان برای اینکه با مشکل روبرو نشوند به دو چیز نیاز دارند: قانون و مدیری برای اجرای آن قانون. مجتمع های مسکونی نیز نمونه کوچکی از جوامع انسانی اند و به همین دلیل است که هر مجتمع باید برای خودش یک مدیر ساختمان یا چند مدیر تحت عنوان هیئت مدیره انتخاب کند.
مدیر آپارتمان مسئول حفظ و اداره ساختمان می باشد و تصمیم های مجمع عمومی را به اجرا درمی آورد.
نظرات (0 دیدگاه)